Nanodrugtechnologie is de laatste jaren een populaire nieuwe technologie in de medicijnbereidingstechnologie. Nanodrugs, zoals nanodeeltjes, bolletjes of nanocapsules als dragersysteem, en de werkzaamheid van deeltjes op een bepaalde manier samen met het medicijn, kunnen ook direct worden toegepast in de technische verwerking van nanodeeltjes.
Vergeleken met conventionele medicijnen hebben nanodrugs veel voordelen die niet te vergelijken zijn met conventionele medicijnen:
Een geneesmiddel met langzame afgifte, waardoor de halfwaardetijd van het geneesmiddel in het lichaam verandert en de werkingsduur van het geneesmiddel wordt verlengd;
Een specifiek doelorgaan kan bereikt worden nadat het middel tot een geleid medicijn is gemaakt;
Om de dosering te verlagen, de toxische bijwerking te verminderen of te elimineren, onder het voorwendsel van het garanderen van de werkzaamheid;
Het membraantransportmechanisme wordt aangepast om de permeabiliteit van het geneesmiddel voor de biofilm te vergroten, wat gunstig is voor de transdermale absorptie van het geneesmiddel en de effectiviteit ervan.
Voor de behoefte aan een drager die medicijnen op specifieke doelen aflevert en de rol van behandeling met nanodrugs vervult, is het van cruciaal belang dat de drager zo is ontworpen dat de doeltreffendheid van de toediening van medicijnen wordt verbeterd.
Onlangs meldde het nieuwsbulletin dat onderzoekers van de Universiteit van New South Wales, Australië, een nieuwe methode hebben ontwikkeld waarmee de vorm van nano-medicijndragers kan worden veranderd. Dit zal het transport van kankerbestrijdende medicijnen in de tumor verbeteren en de werking van de kankerbestrijdende medicijnen verbeteren.
Polymeermoleculen in oplossing kunnen automatisch een holle bolvormige structuur vormen. De polymeerstructuur heeft de voordelen van een hoge stabiliteit en functionele diversiteit en wordt veel gebruikt als medicijndrager. Echter, zoals bacteriën en virussen in de natuur, zijn het buisjes en staafjes. Niet-bolvormige biologische structuren kunnen het lichaam gemakkelijker binnendringen. Omdat de polymeerblaasjes moeilijk een niet-bolvormige structuur kunnen vormen, beperkt dit tot op zekere hoogte het vermogen van het polymeer om geneesmiddelen naar de bestemming in het menselijk lichaam te brengen.
Australische onderzoekers gebruikten cryo-elektronenmicroscopie om de structurele veranderingen van polymeermoleculen in oplossing te observeren. Ze ontdekten dat door de hoeveelheid water in het oplosmiddel te veranderen, de vorm en grootte van de polymeerblaasjes konden worden aangepast.
De hoofdauteur van de studie en het Institute of Chemistry van de University of New South Wales, Pine Parr Sol, zei: "Deze doorbraak betekent dat we polymeren kunnen produceren waarvan de vorm kan veranderen afhankelijk van de omgeving, zoals ovaal of buisvormig, en de verpakking van het medicijn erin." Voorlopig bewijs suggereert dat de meer natuurlijke, niet-bolvormige nano-medicijndragers eerder tumorcellen binnendringen.
Het onderzoek is online gepubliceerd in het laatste nummer van het tijdschrift Nature Communications.
Plaatsingstijd: 4 juli 2022